برای شما هم سؤال ایجاده شده است که چگونه اتریوم استخراج کنیم؟ در این مقالۀ راهبران فردا ابتدا دربارۀ دومین ارز بازار رمز ارزها و همچنین نحوه استخراج اتریوم اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار می دهیم.
فرآیند ایجاد بلوکی از تراکنشها برای اضافه شدن به بلاک چین اتریوم، استخراج اتریوم نامیده میشود. اتریوم در حال حاضر از یک بلاک چین اثبات کار استفاده می کند اما برای اهداف مقیاس پذیری و رویکرد سازگارتر با محیط زیست به سمت اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 می رود.
(استخراج اتریوم چگونه است؟) ماینرهای اتریوم کامپیوترهایی هستند که نرم افزار را اجرا می کنند و از زمان و قدرت پردازش خود برای پردازش تراکنش ها و ایجاد بلاک ها استفاده می کنند. مشارکتکنندگان شبکه باید اطمینان حاصل کنند که همه در مورد توالی تراکنشها در سیستمهای غیرمتمرکز مانند اتریوم توافق دارند. ماینرها با ایجاد بلوک ها با حل معماهای محاسباتی چالش برانگیز در این امر کمک می کنند و در نتیجه از شبکه در برابر مهاجمان محافظت می کنند. در ادامه به طور جامع به این موضوع پرداختیم.
اگر تازه وارد دنیای کریپتو کارنسی شده باشید، حتماً نام بیت کوین و اتریوم را باید شنیده باشید. ارز دیجیتال اتریوم با توجه به این که چند سال بعد از بیت کوین عرضه شد، تقریباً می توان گفت که به عنوان دومین رمز ارز جهان، جایگاه خود را محکم کرده است.
با توجه به اینکه احتمالاً اتریوم و ارز دیجیتال بومی آن اتر (ETH) را در کنار بیت کوین در همه جا در صرافی ها و اخبار می بینند. با این حال، منصفانه نیست که ما اتریوم را در برابر اتریوم قرار دهیم. این دو رمز ارز اهداف، ویژگی ها و حتی تکنولوژی متفاوتی دارند.
اتریوم یک شبکه بلاک چین غیرمتمرکز با توکن اتر است که کاربران را قادر میسازد تا تراکنشهایی انجام دهند، سود داراییهای خود را از طریق شرطبندی، استفاده و ذخیره توکنهای غیرقابل تعویض (NFT)، تجارت ارزهای رمزپایه، بازی کردن، استفاده از رسانههای اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.
مانند بیت کوین، شبکه اتریوم بر روی هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و این به لطف کاربرانی است که بهعنوان «نودها» به جای یک سرور متمرکز شرکت میکنند. این باعث می شود که شبکۀ غیرمتمرکزی که به شدت در برابر حملات مصون است وجود داشته باشد. اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد، مهم نیست زیرا هزاران کامپیوتر دیگر شبکه را نگه می دارند.
اتریوم در اصل یک سیستم غیرمتمرکز واحد است که رایانه ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می کند. هر گره یک کپی از آن رایانه را در خود نگه می دارد، به این معنی که هر گونه تعامل باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه خود را به روز کنند.
تعاملات شبکه در غیر این صورت «تراکنش» در نظر گرفته می شود و در بلوک های موجود در بلاک چین اتریوم ذخیره می شود. ماینرها این بلوک ها را قبل از اینکه آنها را به شبکه متصل کنند و به عنوان تاریخچه تراکنش یا دفترچه دیجیتال عمل کنند، اعتبارسنجی می کنند.
استخراج اتریوم برای تأیید تراکنش ها به عنوان روش اجماع اثبات کار (PoW) شناخته می شود. هر بلوک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می کند.
ماینرها قدرت کامپیوتر خود را برای یافتن آن کد به کار می گیرند و ثابت میکنند که این کد منحصربهفرد است. قدرت رایانه آنها «اثبات» این کار است و ماینرها برای تلاش های خود برای رمز گشایی این کد، ETH پاداش می گیرند.
همچنین، مانند بیت کوین، تمام تراکنش های اتریوم کاملاً عمومی هستند. ماینرها بلوک های تکمیل شده را برای بقیه شبکه پخش می کنند، تغییر را تأیید می کنند و بلوک ها را به کپی همه افراد از دفتر اضافه می کنند. بلوک های تأیید شده را نمی توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه در شبکه ثبت می شوند.
اما، اگر ماینرها برای کار خود دستمزد دریافت کنند، آن اتریوم از کجا می آید؟
هر تراکنش با کارمزدی به نام «gas» (گاز) همراه است که توسط کاربر شروع کننده تراکنش پرداخت می شود. این کارمزد به استخراجکنندهای پرداخت میشود که تراکنش را تأیید میکند و انگیزه استخراج آینده و تضمین امنیت شبکه را فراهم میکند.
گاز اساساً به عنوان یک محدودیت عمل می کند و تعداد اقداماتی را که کاربر می تواند در هر تراکنش انجام دهد محدود می کند. همچنین برای جلوگیری از هرزنامه شبکه وجود دارد.
از آنجایی که ETH بیشتر یک توکن کاربردی است تا یک نشانه ارزش، عرضه آن بی نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل جوایز استخراجکننده وارد گردش میشود و پس از اینکه شبکه به سمت اثبات سهام (PoS) حرکت کرد، با پاداشهای شرطبندی نیز وارد گردش میشود.
در تئوری، اتر همیشه مورد تقاضا خواهد بود، به این معنی که تورم هرگز نباید ارزش دارایی را بیش از استفاده کاهش دهد.
متأسفانه برای بسیاری، هزینه های گاز اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می تواند بسیار بالا باشد. این به این دلیل است که یک بلوک فقط می تواند گاز زیادی را در خود نگه دارد که بر اساس نوع و مقدار تراکنش متفاوت است. در نتیجه، ماینرها تراکنش هایی را با بالاترین کارمزد گاز انتخاب می کنند، این رقابت هزینه ها را بالاتر و بالاتر می برد و در زمان های شلوغ شبکه را شلوغ می کند.
ازدحام شبکه یک مشکل مهم است، اگرچه در اتریوم 2.0 روی این مشکل کار شده است.
برای پاسخ به این سؤال در ادامۀ این مقالۀ راهبران فردا همراه ما باشید تا ابتدا پیش نیازهای پاسخ به سؤال چگونه اتریوم استخراج کنیم را با شما به اشتراک بگذاریم.
تعامل با اتریوم به ارز دیجیتال نیاز دارد که در یک کیف پول ذخیره می شود. این کیف پول به DApps متصل می شود و به عنوان گذرنامه ای برای اکوسیستم اتریوم عمل می کند.
از آنجا، هر کسی میتواند اقلامی را خریداری کند، بازی کند، پول قرض دهد و انواع فعالیتها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد.
کریپتوکارنسی در اینجا جای داده را می گیرد، به این معنی که کاربران می توانند به صورت ناشناس مرور و تعامل داشته باشند. این همچنین به این معنی است که استفاده از DApp بدون تبعیض است. به عنوان مثال، هیچ برنامه وام دهی یا بانکی نمی تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند.
یک واسطه نمیتواند آنچه را که «تراکنش مشکوک» میداند، مسدود کند. کاربران کنترل می کنند که چه کاری انجام می دهند و چگونه آن را انجام می دهند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب 3.0 می دانند – آینده تعامل وب.
در حالی که بیت کوین رایج ترین ارز دیجیتال است، جامعۀ اتریوم جاه طلبی دارد که پروژه را گسترش دهد. اولی به معنای پول دیجیتال است و به خوبی به این هدف عمل می کند. اما بیت کوین محدودیت هایی دارد. این یک شبکه PoW است که در حال گسترش است و برخی را به این فکر میکند که بیشتر ذخیرهای از ارزش است، مشابه طلا. بیت کوین همچنین دارای سقف 21 میلیون سکه است که بیشتر به این استدلال کمک می کند.
از سوی دیگر، اتریوم قصد دارد از زیرساخت اینترنت فعلی ما پیشی بگیرد. این شرکت قصد دارد بسیاری از فرآیندهایی را که هنوز به واسطه نیاز دارند، مانند استفاده از فروشگاه اپلیکیشن یا کار با مدیران صندوق، خودکار کند.
ETH بیشتر به عنوان راهی برای تعامل با شبکه استفاده می شود تا راهی برای انتقال پول، اگرچه می تواند این کار را نیز انجام دهد.
توسعه دهندگان می توانند بر روی اتریوم بسازند تا یک توکن منحصر به فرد سازگار با اتر برای هر DApp ایجاد کنند که توکن ERC-20 نامیده می شود.
در حالی که این فرآیند کامل نیست، این بدان معناست که همه توکنهای مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با هم قابل اجرا هستند. شبکه بیت کوین فقط برای بیت کوین است.
به غیر از تمرکززدایی و ناشناس بودن، اتریوم مزایای دیگری نیز دارد، مانند عدم سانسور. برای مثال، اگر شخصی چیزی توهینآمیز را توییت کند، توییتر میتواند آن را حذف کرده و آن کاربر را مجازات کند.
با این حال، در یک پلتفرم رسانه اجتماعی مبتنی بر اتریوم، تنها در صورتی ممکن است که جامعه به انجام چنین کاری رأی دهند. به این ترتیب، کاربران با دیدگاههای مختلف میتوانند هر طور که مناسب میدانند بحث کنند، و مردم میتوانند تصمیم بگیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید گفته شود.
جامعۀ اتریوم همچنین مانع از تصاحب بازیگران بد می شود. شخصی با نیت بد باید 51٪ از شبکه را کنترل کند تا تغییری ایجاد کند، که در بیشتر موارد تقریباً غیرممکن است. این بسیار ایمن تر از یک سرور ساده است که می توان به آن نفوذ کرد.
سپس قراردادهای هوشمند وجود دارد که بسیاری از گام های برداشته شده توسط مقامات مرکزی در وب سنتی را خودکار می کند.
برای مثال، یک فریلنسر در «Upwork» باید از این پلتفرم برای یافتن مشتریان و تنظیم قراردادهای پرداخت استفاده کند(مدل کسبوکار Upwork درصدی از هر قرارداد را برای پرداخت به کارکنان است).
هزینههای سرور و غیره در نظر میگیرد. در وب 3.0، مشتری میتواند به سادگی یک قرارداد هوشمند بنویسد که بیان میکند: «اگر کار در زمان X تحویل داده شود، وجوه آزاد میشود. « قوانین به صورت دقیق و محکم در قرارداد گنجانده شده است و هیچ یک از طرفین پس از نوشتن نمی توانند آن را دستکاری کنند.
برای استخراج اتریوم ابتدا باید دستگاه مورد نیاز را تهیه کنید تا از قدرت پردازش خوبی برخوردار باشد. برای این کار روش های مختلفی وجود دارد که در سایر مقالات راهبران فردا به آن ها اشاره شده است.
توجه داشته باشید که این مقاله صرفاً جهت آشنایی شما با ارز دیجیتال اتریوم و نحوه استخراج اتریوم بوده و سایت راهبران فردا هیچگونه پیشنهادی برای خرید و فروش و یا ماین کردن ارز دیجیتال اتریوم ندارد.